10 maart 2012 - 11 maart 2012 | Malang

Gelukkig dat Cucuk ons al had ingefluisterd dat dit een erg lange dag zou worden, want onze nieuwe chauffeurs (blijkbaar zonder enige ervaring) wilden eigenlijk pas om een uur of negen vertrekken. Op ons verzoek werd dat vervroegd tot 8.00 uur. We reden de stad uit en konden nog even zwaaien naar de Prambanantempel.

Om een uur of twee vroegen we de chauffeurs om maar eens uit te kijken naar een restaurantje. Dit bleek door hun onbekendheid op de rest van Java geen gemakkelijke opgave. Bijna in paniek slingerde de chauffeur willekeurig aan het stuur om van de route af te wijken en een lunchadres te vinden. Nou dat lukte. Weliswaar het alllllerslechtste wat je je maar kon bedenken, maar eten was er. Niet voor iedereen, want Louk z'n bestelling werd niet afgeleverd en dat viel niet goed, want de enige twee flesjes bier in het restaurant waren nog eens warm ook. Waarschijnlijk vonden ze ons maar ondankbare gasten en dan nog niet eens een fooitje geven ook.

Héél veel later, het was inmiddels donker, bereikten we Malang. Ook hier onbrak het de heren aan enige kennis, waardoor de zoektocht naar Fendi's Guest House een langdurige zou gaan worden. Toevallig had ik de Sygic navigatie op m'n telefoon voor de vakantie aangevuld met het kaartmateriaal van Indonesië. Toen duidelijk werd dat de heren zomaar wat rondreden, ben ik met m'n telefoon naast de bijrijder gaan zitten. Waarschijnlijk heeft ons dat een uurtje of twee bespaard.

Door de enorme verkeersdrukte in Yogyakarta en de grote afstand kwamen we pas om een uur of half aan bij ons hotel. We waren nog geen seconde binnen of de receptionist vuurde de volgende vraag op ons af: "Nasi of Toos".......Dat we liever Bep hadden, begreep de man niet. Uiteindelijk bleek hij te willen weten wat we bij ons ontbijt wilden eten.

Maar eerst wilden we allemaal snel wat eten en hebben de douchebeurt maar overgeslagen. Stinkend en wel zijn we bij het eerste-de-beste restaurant binnengewandeld. Dit bleek een Chinees restaurant te zijn, dus gelukkig hoefden we de rijst niet te missen. We wilden eerst eens op de menukaart kijken, maar de nogal chaotische eigenaresse wilde de zes kersverse gasten niet laten ontsnappen, dus zitten moesten we!

Na deze lange dag en bijzondere restaurantervaring zocht iedereen z'n slaapkamer maar op. Om zes uur 's-morgens werden we nogal bruut gewekt door het pianospel van een Maleisische hotelgast. Het uit z'n hoofd spelen van het klassieke werk lukte niet zo goed en was doorspekt met foute noten. Omdat we niet wisten wat er voor straf staat op het in de brand steken van een vleugel in Indonesië hebben we ons er maar bij neergelegd en erg vroeg opgestaan.

Als je het hebt over een karig ontbijt, dan moet je in Malang zijn. We hadden met z'n allen gekozen voor Toos, dus kregen we Toos. Voor de deur van onze kamer stonden twee stoelen en een tafeltje met daarop twee kopjes koffie en een soort kaastosti. Gelukkig hadden we nog chips in de bus.