Dit jaar maar weer eens de keuze laten vallen op een ander gedeelte van Turkije, namelijk het schiereiland van Bodrum. We hadden bewust gekozen voor een hotel nét buiten de plaats Gümbet en dat was achteraf bekeken een goede beslissing, want het centrum werd 's-avonds en 's-nachts alleen overspoeld door beschonken en rumoerige Engelsen. Alweer hadden we de pech laat vanaf Schiphol te vertrekken, zodat we pas na twaalfen bij het Hotel Olea werden gedropt. De buitenbar was inmiddels gesloten en moesten we voor een snack en het biertje het dorp in. De volgende dag was de zon al volop aanwezig en na het ontbijt snel kennis gemaakt met "beachman" Raoul en met een goed boek op de aanwezige ligstoelen gedoken. Wat een heerlijk plekje.

Omdat we de eerste ochtend wel erg vroeg werden gewekt door het personeel van Olea, dat precies onder ons raam om een uur of vier begon te ontbijten en verwachten dat dit de rest van de vakantie zo zou blijven, maar eens een wandeling gemaakt naar de receptie, met het vriendelijke verzoek ons een ander kamer aan te wijzen. Het was niet erg druk in Olea, dus dat leverde geen enkel probleem op. Na een paar dagen heerlijk aan het strand te hebben gelegen, werd het tijd voor een stukje "cultuur". Dus 's-avonds ergens in Gümbet een boottocht naar het eiland Kos geboekt. De volgende dag maar weer lekker niets gedaan en besloten om de volgende dag met de Dolmus naar het uiterste puntje van het eiland te gaan. Eerst met de Dolmus naar Bodrum, om daar de juiste bus uit te kiezen naar Turgutreis.

Behalve onze vaste avondwandeling door Gümbet hebben de laatste dagen van de vakantie lekker geluierd op ons vaste plekje onder de parasol, om dit rond borreltijd om te ruilen voor het vaste plekje aan de bar om de ervaringen van de dag uit te wisselen met de Belgische gasten Mill en Therese. Ilker "Cash" de barman was blij als hij eindelijk weer wat te doen had en maakte het de aanwezige gasten altijd tot hun zin.

Helaas werd het weer tijd om de koffers in te pakken voor de terugreis. Cash hield zijn belofte om ons de laatste avond een heel speciale cocktail aan te bieden. Om een uur of elf stond de bus voor de deur om ons naar het vliegveld van Bodrum te brengen. Onderweg deelde de hostess mee, dat het vliegtuig op tijd was en we dus om 1:30uur zouden vliegen. We waren nog geen half uurtje op de luchthaven en ja hoor, pling-plong. In bijna onverstaanbaar Engels meldt een Turkse dame dat de vlucht naar Amsterdam 2 uur vertraging heeft. Zucht.......